In het kader van 40 jaar de Lemelervelder is mij gevraagd om eens iets over de nestor in onze redactie, Bert Rodenburg, te schrijven. Als trouwe lezer van dit weekblad dook in het verleden met enige regelmaat deze naam op en ik vroeg me altijd af wie deze mystery guest nou eigenlijk was. En pas bij het samengaan van de redactie van Sukerbiet kreeg ik er een gezicht bij. Ondertussen zitten we samen al een aantal jaren in de schrijverij, maar buiten de vergaderingen om is er weinig contact, temeer omdat Bert buiten het verspreidingsgebied (in Raalte) woont. Tijd voor een diepte-interview met mijn collega.
Het begin van het gesprek kreeg meteen een bijzondere wending. Zittend bij ons aan de keukentafel vertelt hij, dat hij uit Huizum, bij Leeuwarden, komt. Mijn vrouw, geboren in Leeuwarden, veert op, want als twee Friezen ergens ter wereld elkaar tegen komen schept dit toch een band. Bert kent Leeuwarden op zijn duimpje en blijkt zelfs samen met een broer van Lia gevoetbald te hebben. Even sta ik in dit gesprek aan de zijlijn, want een stukje Fries verleden gaat over de tafel. Uiteindelijk krijg ik toch weer wat grip op het gesprek…
Maar hoe komt Lemelerveld nu aan Bert Rodenburg? Nou hij heeft samen met Herman Schoorlemmer (echtgenoot van mederedacttielid Annet) in Steenwijkerwold op de kweek (PA) gezeten. Daar is een vriendschap ontstaan, die nooit overgegaan is. Ook na het trouwen hebben ze vele vakanties samen gevierd.
Na een onderbreking van deze pedagogische opleiding heeft hij diverse baantjes. Tijdens één van die baantjes was hij reisleider in Oostenrijk en komt hij de liefde van zijn leven, Hanny uit Vriezenveen, tegen. Na een paar jaar bezinning gaat hij toch weer terug naar school, maakt de PA af en komt voor de klas in onder andere Denekamp, Wijhe, zelfs een poosje is hij ingevallen in Lemelerveld voor Broos Seemann,maar de langste tijd in Raalte. Daar richtte hij, volgens zijn eigen zeggen, een spoor van vernieling aan. Het zal wel toeval zijn, maar de een na de andere school werd in no time gesloten als Bert daar aan de slag ging, zoals de Aloysiusschool, de Paulusschool en de KlimOpschool. Op 57-jarige leeftijd zwaaide hij af bij de Korenbloem en mocht gaan genieten van zijn verdiende rust.
Dat rusten is
misschien niet het goede woord. Bert is een bezige bij. Altijd was hij een boekenwurm, en in een wedstrijd om titels van boeken op te sporen was hij niet te verslaan. Ook hielp hij veel literaire activiteiten organiseren zoals KURK (=Kunst Uit Raalter Kunstenaars), in Utrecht bij “De Nacht van de Poëzie (hier ontmoet hij een van zijn idolen Hans Dorrestein) en het Sallands Boekenfeest. Bij Boekhandel Guldemond was hij jarenlang chef van het Antiquariaat.
Vele jaren zat hij ook in een bandje (gitaar, piano en bas), dat de hele provincie door toerde om voor een paar consumpties en met drie grepen op de gitaar de katholieke jeugd te vermaken met echte Rock ’n Roll..
Ook zat hij een tijdje in de jongerenorganisatie De Instuif, en heeft daar veel bandjes voor gecontracteerd. De eerste echte klapper was Joop Oonk en de JayJay’s (voor 800 gulden), later the Dutch Swing College Band, het Cocktail Trio en de Mounties (met Piet Bambergen).
Verder wandelt hij veel bij voorkeur in Friesland. Mooi eigen citaat: “Je moet wel een koe zijn om dit stukje Nederland mooi te vinden”.
Door de contacten met Herman en Annet werd hij in 1995 “ingelijfd” bij de Lemelervelder en is hij voor velen het onbekende gezicht achter rubrieken als: “Aan tafel met-”, “In de schijnwerper” en “Wie weet waar?”. Zonder enige vorm van trots vertelt hij, dat hij bij de meeste bedrijven in ons dorp wel een voet binnen de deur gezet heeft voor een interview. Als geen ander kan hij zich vastbijten in een onderwerp, ook al moet er veel gespit worden in oude archieven en krantenknipsels. Steevast kunnen we rond Sinterklaas en Kerst een eigengemaakt verhaal van hem lezen en zelfs ook gedichten.
Er kwamen nog veel meer verhalen over tafel, maar om niet een extra editie van deze Lemelervelder te hoeven maken houden we het even hierbij. Ondanks dat ik al een paar jaar met hem in de redactie zit, waren een aantal dingen voor mij bijzonder om te horen. Ik bedank deze literaire duizendpoot voor het interview en sluit af met het maken van een foto. Bij deze man geldt eens te meer: Schoonheid zit van binnen.
Bert bedankt voor alles, wat je al gedaan hebt voor ons dorp en we hopen dat we nog vele jaren in goede gezondheid van jouw creativiteit gebruik kunnen maken.
Tekst: Willem van Trui
Foto’s: Annet Schoorlemmer en Willem van Trui
