Door haar buurvrouw werden we getipt, dat aan de Achterkampweg een jong talent bezig is om in de paardensport door te breken naar de wereldtop. Reden genoeg voor de Lemelervelder om eens een afspraak te maken. Samen met Hans bel ik aan bij het huis, rechts van de weg vlak voor de bocht naar Raalte. Een slanke dame van 41 jaar, moeder van twee kinderen, doet open en laat ons binnen in een prachtig zelf, samen met haar man Paul, verbouwde boerderij.
De koeien hebben plaatsgemaakt voor een woonkeuken en we schuiven aan aan een robuuste eveneens zelfgemaakte tafel. En daar zitten we dan, totaal onvoorbereid, maar ook onbevooroordeeld, tegenover Marije, die het eigenlijk wel een beetje bijzonder vindt dat we aandacht hebben voor haar bezigheden. Anderzijds vindt ze het ook wel leuk, dat ze eindelijk eens kan vertellen aan de mensen, die haar regelmatig in de buurt of op het land zien rijden, waarvoor ze nou zoveel uren bezig is met een paard en wagen, nou ja wagen; het kan ook een koets zijn. En waar doet ze het allemaal voor?
Marije is in Heino opgegroeid met paarden. Toen ze 6 jaar geleden haar huidige paard, toen ruim 2 jaar oud, kocht en er mee aan de slag ging bleek dat geen miskoop te zijn. Het talent van Marije en haar paard met de prachtige naam De Goede Ree’s Elegant kwamen samen in een aanspanning, die geschikt bleek voor samengestelde menwedstrijden. Deze bestaan uit drie onderdelen: dressuur, vaardigheid en marathon. ‘Het is een veelzijdige sport met uitersten. De ene dag gaat het om kracht, souplesse en perfectie, de andere dag om focus, snelheid en uithoudingsvermogen of om nauwkeurigheid, wendbaarheid en gehoorzaamheid. Dat maakt dat het altijd weer een uitdaging is,’ vindt Marije.
Dressuur en vaardigheid worden verreden met een koets, zoals we die ook kennen van de ringsteekcombinaties in de feestweek met de koetsier en groom in deftige kleding. Bij de vaardigheidsproef, oftewel het kegelparcours, wordt de behendigheid van zowel de menners als hun aanspanning getest.
Bij de marathon gaat er een lichtere, wendbare wagen achter, bestaande uit 4 wielen en een “bak” voor de bestuurder en bijrijder. Dan moet een parcours afgelegd worden met allerlei hindernissen, waaronder een waterbak. Dat gaat hard en levert dan ook spectaculaire beelden op.
Ondertussen doet ze met haar paard al mooi mee in de top. De goede prestaties zijn ook opgemerkt door de bondscoach. Ze is opgenomen in het nationale kader, wat inhoudt dat ze een topsportstatus heeft en door de bondscoach wordt begeleid richting het WK. Dat is overigens pas over twee jaar, in Frankrijk. Momenteel staat ze 15e op de FEI-wereldranglijst.
Trainen doet ze voor en tijdens het wedstrijdseizoen zo’n 5 keer per week, voornamelijk bij de maneges in Hellendoorn, Heeten en Lemelerveld en vaak ook thuis achterin het land. Op de wegen in de buurt van de Achterkampweg doet ze met haar paard vaak de galop- en conditietraining. Voorbijgangers kijken vaak verbaasd om zo van: “Waar maakt zij zich zo druk voor?” Misschien dat ze bij het lezen van dit artikel het een beetje beginnen te snappen… deze dame wil over een paar jaar wereldkampioen worden!
Bij de voordeur hangt een bordje van ImpriMedia, het grafisch bedrijf waarvan zij (mede)eigenaar is en die onder meer elke week zorgt voor het ontwerp van een nieuwe editie van de Dalfser Marskramer. Sinds een jaar of tien zit haar zus ook in het bedrijf en dat geeft haar wat lucht om te trainen of er een aantal dagen tussenuit te kunnen voor wedstrijden.
De internationale mencompetitie vindt voornamelijk plaats in Europa. Naast de grote wedstrijden in Nederland reed Marije tot nu toe in België en Duitsland. Af en toe ook dicht bij huis, het NK is komende zomer bijvoorbeeld in Wierden, maar het zal in de toekomst ook eens verder weg zijn. ‘Een wedstrijd duurt meestal 3 tot 5 dagen, dat doen we in het zomerseizoen ongeveer 1 keer per maand. Dat is best pittig, want als je terugkomt van een wedstrijd begint de voorbereiding op de volgende alweer en thuis moet alles ook doorgaan,’ aldus Marije.
Met twee bussen en een trailer gaat ze naar de wedstrijden. Nog geen grote camper of oplegger met alle luxe aan boord, neen gewoon ’s nachts de bus ombouwen tot slaapgelegenheid, alles zo veel mogelijk low budget. En dan denk ik: Als je bij TeamNL in beeld bent en je hebt een topsportcontract op zak dan gaat de kassa rinkelen. Niks van dat al. Ze wint op wedstrijden wel wat prijzengeld, maar dat is nog niet toereikend om de wedstrijddeelname te betalen.
Ruiterlijk geeft ze toe, dat het wel leuk zou zijn als een sponsor zich zou melden. En dan kan het zomaar zijn dat ze binnenkort op een internationaal podium staat met de naam van een sponsor uit deze regio op haar jas.
Marije, als je blijft presteren hebben we er alle vertrouwen in dat het gaat lukken. Wij wensen je heeeel veel succes.
Tekst: Willem van Trui
Foto Marije met haar paard: Hans Heerink
Overig: eigen foto’s en video’s
