Afgelopen zaterdag speelde het eerste team van de Bevers tegen de dames uit Sint Nicolaasga. Waar Esra onze Els weer terugkeerde van een examenreis vanuit België, pakte Wieke haar koffer in en vertrok naar Engeland. Aléé, gelukkig was Jadyn daar om ons te ondersteunen.
We begonnen de eerste set met een goede serveserie van Pien, direct was duidelijk dat we er vol voor zouden gaan. We hebben vaker tegen dit team gespeeld en weten inmiddels een beetje hoe ze spelen, we maakten afspraken en konden ons daar de eerste set goed aan houden. We behielden de gehele set een voorsprong. Het leek een makkie maar we moesten toch tot aan het laatste punt blijven knokken, de eindstand werd 29-27. Winst voor ons, maar we begonnen ook even achter de oren te krabben, we moeten hard aan de bak…
Tweede set, een set met te veel eigen fouten waardoor onze tegenstanders er lachend met de punten vandoor gingen. Te zwak, knop moet weer om en we moeten zorgen dat we zelf positief blijven om het hoogst haalbare eruit te halen. Er was vertrouwen en gingen met dat gevoel de derde set in.
Helaas. Ons spel was niet sterk genoeg. Hier en daar hebben we echt mooie dingen laten zien maar het mocht niet baten. We moesten eraan geloven en vertrokken van het veld met een 1-3 verlies.
Onze Gashan, die man van dat vliegvissen, vertelt ons dat we écht wakker moeten worden. Komt hij dan mee, zo in de dagen dat de herfst z’n intrede maakt en iedereen ’s ochtends meer moeite heeft om uit z’n bed te komen. ‘Jullie moeten harder werken, veel harder!’… Maar hij heeft gelijk, wij gaan ervoor zorgen dat we de komende weken de basis weer onder krijgen zodat we de daaropvolgende wedstrijden met beide handen aan kunnen grijpen.
Komende week hebben we maandag een oefenpot en zaterdag rijden we naar het noorden om aan te treden tegen het team uit Akkrum. Wij staan op de vierde plek en zij een plaats onder ons, belooft een leuke pot te worden.
Door: Moniek Reimert
