Column – Verlangen

De Kerstdagen zijn achter de rug, de eerste goede voornemens van het nieuwe jaar zijn al weer gesneuveld, het weer is grijs en saai. Normaal gesproken is januari al niet de vrolijkst makende maand van het jaar, maar in deze Corona-jaren zou je er bijna depressief van worden.

Niet uit eten, geen competitiewedstrijden van je favoriete sport, niet naar het café, geen filmpje pakken, niet uit je dak gaan bij een concert, niet genieten van een voorstelling in een theater of kunst in een museum. Zoveel dingen die het leven kleur geven mogen niet.

Veel mensen zijn boos, chagrijnig, verongelijkt of gelaten. De meningen zijn verdeeld, het ongenoegen niet.

Maar er gloort hoop! De Omikron-variant van Corona lijkt de variant te zijn die de ommekeer gaat brengen. Wel heel veel besmettingen, maar minder ziekmakend en minder belasting voor de ziekenhuizen. De eerste signalen dat Corona op weg is om een ‘normale’ griep te worden. Zou het nu echt de laatste winter zijn dat we met een lockdown te maken hebben? Voordat we dat echt geloven moeten we waarschijnlijk eerst weer een winter hebben gehad waar we niet meer te maken krijgen met een lockdown, maar toch.

De winkels zijn inmiddels open. De horeca, cultuur- en evenementensector voelen zich benadeeld en de eerste zaken die tijdelijk opengaan uit protest, worden gelijk bevolkt door grote groepen mensen die niet langer kunnen wachten.

Plannen worden gemaakt, wij merken het zelf ook bij de Wijnstaete. Afgelopen weken werd er al druk gereserveerd voor familieweekenden, weekendjes weg, de mei- en zomervakantie.

De hunkering is groot naar betere tijden, met elkaar zijn, te genieten.

En het komt eraan, daar lijkt het nu toch sterk op. De samenleving lijkt een knop van een bloem die op openbarsten staat. Nog heel even geduld en dan ziet de wereld er opeens zoveel mooier en warmer uit. Misschien wordt deze Corona-januari zo nog wel de eerste prachtige voorjaarsmaand van het jaar!