In ons dagelijkse leven is communicatie een belangrijk onderdeel van ons bestaan. We communiceren er wat af, we bellen, SMSen, appen, mailen, chatten, beeldbellen, hebben overleg via Teams, gooien er berichtjes uit via diverse sociale media en vergeten hierdoor soms gewoon te praten door middel van een goed gesprek.

Met de komst van het internet is deze ontwikkeling wel heel erg snel gegaan.

Vroeger hing er naast de draaischijftelefoon soms een telefoonteller, die bij een gesprek naar de andere kant van de wereld, op het ritme van de hartslag de kwartjes wegtikte. Terwijl het nu mogelijk is om met gratis WiFi à la minuut te beeldbellen naar bijvoorbeeld Canada.

Door het internet is de wereld wel heel klein geworden, terwijl ik soms het gevoel heb dat de afstand tussen de mensen onderling nu groter is.

Door het ontbreken van non-verbale communicatie zoals: gezichtsuitdrukking, intonatie, aaien, knuffelen, slaan en schoppen, worden geschreven berichten regelmatig verkeerd opgevat en/of begrepen. Soms heb ik het gevoel dat mensen in berichten schrijven, wat ze in een gesprek nooit zouden durven  zeggen. Hierdoor ontstaan onnodige spanningen. In een gesprek heb je direct een antwoord en geen gezeur over niet aangekomen berichten of blauwe vinkjes.

Nu hebben wij gelukkig in onze achtertuin de Lemelerberg. Een prachtig natuurgebied waar we trots en zuinig op moeten zijn. Om te ontspannen en te ontsnappen aan de hectiek van de dag kom ik daar regelmatig om daar te wandelen, hardlopen, mountainbiken, genieten van de rust, het uitzicht en de natuur.

Onderweg kom je ook anderen tegen: wandelaars, ouders met spelende/ravottende kinderen, fietsers,  honden met baasjes, jagers, herders met schapen, vogelaars, ruiters op paarden, die allemaal ieder op hun eigen manier komen genieten, ontspannen en/of energie komen tanken in dit mooie natuurgebied.

Maar af en toe, door het verschil van belangen maar vooral door onbegrip voor elkaar ontstaan hierdoor discussies, soms ook spanningen. Wat zo jammer en onnodig is, gun elkaar de ruimte en laat een ander ook genieten.

Nu heeft Team Sukerbiet samen met Kokkiebikes onlangs de Strade di Kokkie georganiseerd, waarbij we dankbaar en dankzij goed overleg met Landschap Overijssel  gebruik mogen maken van de routes op de Lemelerberg. Maar in de voorbereiding hiervan was er een paniekmomentje, want Ponyclub de Bergruitertjes hield op diezelfde dag de jaarlijkse bergcross, ook op de Lemelerberg.

Dankzij één telefoontje van Jantien (PC de Bergruitertjes) en Bert (Team Sukerbiet) waarbij er goede afspraken zijn gemaakt, was het mogelijk voor de ruiters en de fietsers om allen, samen te genieten van de mooie omgeving.

Hierdoor konden zowel de Bergruitertjes als Kokkiebikes en Team Sukerbiet hun geslaagde evenement zonder problemen afsluiten onder het genot van een hapje en een drankje, met een goed en leuk gesprek.