Het was eind jaren zeventig dat ik op een mooie zomerdag onderweg van school naar huis ging. Een trekker van Loonbedrijf Kogelman tegenkwam met een balenpers erachter. Thuis aangekomen zag ik dat de zwillen hooi van die morgen, waren omgetoverd tot honderden hooibalen.
Ik moest nog tot zeker na het eten wachten voordat het feest kon beginnen.
Nadat ik de laatste lepel vla achter de kiezen had, trok ik mijn overall en laarzen aan, die buiten stonden en rende ik naar het weiland. Daar stond de trekker met platte wagen al klaar. De opgetrommelde buurmannen en jongens kwamen van verschillende kanten aanlopen om samen deze klus te klaren.
Toen iedereen er was kon het feest beginnen, het korte volk op de platte wagen om de hooibalen netjes op te stapelen en één geluksvogel mocht de trekker besturen. De sterke kerels naast de wagen om de hooibalen op de platte wagen te gooien tot er een grote hoogte was bereikt.
Dan ging de torenhoge wagen naar de kleine luiken van de hooizolder om deze vracht te lossen. Dit ging vaak met zoveel geweld. Dat het korte volk die in de hooischuur aan het stapelen waren, van de sokken werden gegooid door projectielen van hooibalen. Dat vonden de grote kerels mooi!
Hierna begon het riedeltje opnieuw, totdat het weiland leeg was en de hooizolder vol.
Na deze noeste arbeid was er voor de grote kerels een paar koude flesjes bier en glaasjes prik voor de kleinere kerels. Daarna werd er nog even nagepraat, geouwehoerd en sterke verhalen verteld. En voor je het wist was het feestje alweer afgelopen.
De volgende dag ging ik (na de middagslaap van opa en oma en buren Willem en Riek) met een bult kabaal crossen op mijn brommer door het weiland. De buren klaagden nooit. Het was eerder dat ze met een grijns op het gezicht zeiden: wat goat die vènte van Huusmans weer tekeer, ofnie?
Dit was noaberschap ten top, elkaar helpen als het nodig is, samen de schouders eronder en ook rekening houden met elkaar. Hierdoor kon op een gemoedelijke manier, met een dichte knip veel werk verzet worden. Omdat je elkaar kent en vertrouwt, zijn de lijntjes kort, ben je er voor elkaar, in goede maar ook in slechte tijden.
De tijd staat niet stil, de hooibaaltjes zijn vervangen door grote hooibalen die niet te tillen zijn. Door modernisering en de race tegen de klok, is de productiviteit en efficiëntie toegenomen. Maar is het socialer geworden? Ik ben van mening dat door het toenemen van de welvaart de maatschappij ook egoïstischer is geworden.
En de pandemie maakt mij in ieder geval duidelijk dat ik naast mijn werk en dagelijkse activiteiten, vooral behoefte heb aan een leuk en warm sociaal leven.
Lemelerveld 2022
Ik vind het nog steeds goed vertoeven in Lemelerveld. Een prachtig dorp waar de schoonheid niet zit in de gebouwen die er staan, maar in de mensen die er wonen. Een saamhorigheid die mede is ontstaan doordat de grenzen van de kerken al vrij vroeg kwamen te vervallen en hierdoor er een sterke ruimdenkende leefgemeenschap is ontstaan. Er is in Lemelerveld van alles te doen, leuke feesten, actieve verenigingen, goede scholen en ouderenvoorzieningen en gezonde bedrijven. Dit goede leefklimaat wordt mede mogelijk gemaakt door een groot leger vrijwilligers!
Als ik hier over nadenk zie ik er veel overeenkomsten van noabers en vrijwilligers.
Een vrijwilliger Investeert vrije tijd in de gemeenschap, maar krijgt hier ook veel voor terug.
Doordat je actief bent in een gemeenschap:
- Leer je steeds opnieuw mensen (beter) kennen
- Maak je het mogelijk dat een vereniging (betaalbaar) activiteiten kan organiseren
- Voorkom je vereenzaming
- Maak je evenementen bewuster en intenser mee
- Krijgt je leven meer kleur
- Bespaar je (samen met andere vrijwilligers, contributie) geld
- Draag je actief bij aan de schoonheid van het leefklimaat
- Wordt je verdraagzaamheid groter tov (voorheen) onbekenden
- Spreek je meer mensen en hierdoor wordt je leven soms makkelijker (je relativeert beter als je met anderen in gesprek gaat)
- Krijg je nog meer feestjes
Kom ik terug op, dat de maatschappij door het toenemen van de welvaart ook egoïstischer geworden is. Iedereen is druk, iedereen heeft een volle agenda. Zo langzamerhand komt er ook een tekort aan vrijwilligers. Het komt nu soms voor dat de vrijwilligers die er zijn, een dubbel of driedubbelfunctie hebben. Dit kan zo niet langer goed gaan.
Dus mocht je tijd over hebben of kun je tijd vrijmaken: geef jou leven meer kleur, maak je wereld mooier, wordt vrijwilliger. Je bent van harte welkom bij de verschillende sportverenigingen, kerken, woonzorgcentrums, scholen, de Kletsmajoor, het zwembad, Kulturhus of andere verenigingen of instanties. Als beloning krijg je voor minder geld een warm en prettig leefklimaat en een rijker leven.
Er is veel ellende in de wereld, maar dichtbij huis kan het ook heel mooi zijn. Een mooiere wereld begint bij jezelf. Volgens mij is er nog nooit iemand geweest die op zijn sterfbed heeft gezegd: ik heb te weinig gewerkt!
Helaas had ik geen foto van mijzelf op de kar met balen hooi, maar wel deze 😉
Om het verhaal compleet te maken, hier een stukkie van Höllenboer over Noabers:
Tekst en Foto: Richard Huijsmans
