Ons dorp is weer een briljant(en) paar rijker. In Brugstede wonen Herman en Mien Wellenberg en die zijn maar liefst 65 jaar getrouwd. Voor de Lemelervelder/Sukerbiet een goede reden om ze eens te vereren met een bezoek. En aan mij de eer om bijna een eeuw mensenleven op één A-4tje te persen.
Het kan niet missen waar ze wonen, want op de gang staat een levensgrote boog. Daar maar eens aangebeld. Een van de dochters doet open, Mien komt me ook tegemoet lopen, Herman blijft op de bank zitten. Onze hoffotograaf en wethouder Ruud van Leeuwen met de oude trouwacte waren ook al binnen. Een heerlijk bakje koffie met een lekker stukje gebak en dan maar eens in het verleden duiken.
De inmiddels 95 jarige Herman, geboren aan de Hammerweg in Hessum, gaat lopend op klompen naar de lagere school in Vilsteren en daarna aan het werk op de boerderij van zijn vader.
Mien is geboren in Dalfsen, doet de lagere school in etappes. Door de oorlog heeft ze met enig oponthoud les gehad op diverse locaties zelfs in een boerenschuur. Nog een paar jaar VGLO in Zwolle erachteraan en dan gaat ze ook werken in boerengezinnen, niet alleen in het huishouden maar zij springt ook regelmatig bij in het achterhuis. Uiteindelijk werkt ze als 16-jarige bij de Klomp in Vilsteren.
Samen met wat boerenjongs uit de omgeving gingen ze uit in Ommen en daar is de romance ontstaan. Uiteindelijk zijn ze in 1958 getrouwd. Omdat er voor Herman geen plek was op de boerderij van zijn vader besluiten ze om hun geluk te zoeken in Brazilië.
Met meerdere Nederlanders werden daar kolonies gesticht, land ontgonnen en dan maar proberen er een boerderij te beginnen. In zeer primitieve omstandigheden zijn ze daar begonnen in een heel klein huisje en hebben er later een huis bij gebouwd. Het bedrijfje begon te lopen. Het was vruchtbare grond: Er werd katoen verbouwd en ook groeiden er veel sinaasappels en de drie dochters Lidia, Angela en Ivani zijn er ook geboren.
Bij veel gezinnen uit de kolonie vertrok de jeugd weer naar Nederland en de Wellenbergjes hadden geen zin om alleen achter te blijven dus besluiten ze in 1975 om dan maar met het hele gezin terug te gaan naar Nederland. Omdat ze geen geld mee mochten nemen uit Brasil is het via een omweg toch gelukt om een boerderij te kopen aan de Langsweg. Als de jongste dochter de boerderij overneemt verhuizen ze naar de Schaapmanstraat en sinds begin dit jaar wonen ze in Brugstede.
Naast de boerderij had Herman nog een passie: het besturen van een span Gelderse paarden voor een paardentram van het Vossenspan uit Hellendoorn. Ook heeft hij veel ritjes verzorgd voor het Sterrenbos. Heel veel groepen heeft hij vermaakt met zijn ritjes terwijl Anton Schotman vaak de muziek verzorgde op de accordeon, ook Klaas de Leeuw ging vaak mee. Bedrijven, bruidsparen, zorginstellingen, iedereen wist hem te vinden. En tijdens zo’n gezellig tochtje kon de borrel niet altijd ontbreken. Ook dressuur rijden heeft hij jaren gedaan.
Mien is echt een vrouw van de tijd. Zij wilde niet in het keurslijf mee dat de vrouwen alleen maar mochten koken en naaien, Zij was vast en zeker ook tot de finale van de Alleskunner gekomen:. Vrijwilliger op de basisschool, oppasmoeder bij de negen kleinkinderen, voorleesmoeder, lid van het dameskoor, lid van de gym club VZOD, mantelzorger bij Brugstede, handwerkgroep en misschien ben ik nog wel wat vergeten.
Aan een aantal dingen komt een einde als haar ogen haar in de steek laten. Het zicht wordt gaandeweg minder en lezen en televisie kijken is er op dit moment niet meer bij. Ondanks het slechte zicht gaat ze er nog regelmatig op uit met de rollator, is ze bij de creatiefclub en kan ze nog recht breien. Een aantal dingen moet ze op de tast doen. Met haar kinderen kan ze nog wel bellen en ook het intoetsen van de pincode in de winkel heeft ze zich eigen gemaakt.
Mien is nu de persoonlijke mantelzorger voor haar man, want die is nagenoeg aan de woning gekluisterd. Met de dochter als souffleur krijgt hij nog wel wat van ons gesprek mee, maar wat hij te weinig zegt wordt royaal gecompenseerd door de spraakzame Lidia en Ivani.
Gelukkig wonen alle drie dochters in Lemelerveld zodat ze regelmatig op visite komen. Ook de kleinkinderen, van wie er al een aantal volwassen zijn, doen de nodige hand- en spandiensten en nodigen opa en oma wel eens uit voor een ritje met de auto. Die hulp kunnen ze goed gebruiken al zijn ze heel tevreden met de verzorging in Brugstede.
Samen met de buren Jan en Annie Huijsmans zijn ze de enige twee paren in het complex. Op de boerenbruiloft vorige maand mochten zij dan ook het bruidspaar zijn. Een heuse trouwacte met datum 14 juni 2023 prijkt aan de muur. Nee de twee zijn in korte tijd goed ingeburgerd maar de gang is er met name bij Herman een beetje uit. Ik klets nog wat na met Mien. Die maak je niks wijs en is met haar bijna 90 jaar nog zeer vitaal. Maar ook zij realiseert zich wel: oud worden is mooi, maar oud zijn is minder. Veel familieleden en tijdgenoten zijn inmiddels overleden en dan wordt het steeds stiller om je heen.
We schuifelen met het paar naar de gang om onder de boog een foto te maken. We zijn weer 5 jaar verder, reden voor een bescheiden feestje en op naar de 70 jaar.
Namens de redactie nogmaals van harte gefeliciteerd.
Tekst: Willem van Trui
Foto’s: Hans Heerink
